Het Blot is het meest voorkomende ritueel binnen de Asatru. In zijn eenvoudigste vorm is een Blot een offer aan de goden. In de oude tijden gebeurde dit door een dier te consumeren dat eerder aan de goden was gewijd en vervolgens werd geslacht. (Het woord Blot zelf is afgeleid van het Oudnoorse blóta en het protogermanische blōtaną, wat betekent offeren en vereren.) Aangezien we geen boeren meer zijn en onze behoeften tegenwoordig eenvoudiger zijn, bestaat het meest voorkomende Blot uit het offeren van met of andere alcoholische dranken aan de godheden. Veel mensen vandaag de dag zullen wantrouwend staan tegenover een dergelijk ritueel. Rituelen zoals het Blot zijn opzettelijk verkeerd geïnterpreteerd door post-heidense bronnen, om het ritueel te verlagen of te trivialiseren. De meest voorkomende mythe over rituele offers is dat men een godheid moet sussen door bijvoorbeeld een maagd in een vulkaan te werpen, zodat deze niet uitbarst. Niets is verder van de waarheid verwijderd. In het Asatru wordt aangenomen dat we niet alleen de aanbidders van de goden zijn, maar dat we fysiek met hen verwant zijn. De Eddas vertellen over een god, Rig, die naar verschillende boerderijen ging en de mensheid voortbracht, zodat we fysiek met de goden verwant zijn. Op een esoterisch niveau is elke mens gezegend met ‘ond’ of ‘de gave van extase’. (letterlijk betekent ‚ond‘ ‘adem’ en het is mythologisch wat in het levenloze menselijke lichaam werd geblazen om het tot leven te brengen.
Ond is een kracht die voortkomt uit de goden. Dit is precies wat de mens onderscheidt van de andere wezens op aarde. Als wezens met deze gave zijn we automatisch verbonden met de goden, we maken deel uit van hun ‘stam’, hun verwanten. Daarom bedriegen we de goden niet simpelweg door hen iets aan te bieden dat ze willen, maar delen we met de goden iets waar we allemaal vreugde in vinden. Delen en geven was een ongelooflijk belangrijk aspect van de Noordse cultuur (en van de meeste oude culturen) en had een magische betekenis. Een geschenk geven was een teken van vriendschap, verwantschap en verbondenheid. Door een Blot met de goden te delen, bevestigen we onze band met hen en wekken we zo hun krachten in ons en hun waakzaamheid over onze wereld. Een Blot kan een eenvoudige aangelegenheid zijn, waarbij een drinkhoorn met mede aan de goden wordt gewijd en vervolgens als drankoffer wordt uitgegoten, of het kan deel uitmaken van een groter ritueel. Een goede vergelijking is de katholieke mis, die deel kan uitmaken van een reguliere dienst of een bijzondere gebeurtenis zoals een bruiloft of begrafenis, of kan worden uitgevoerd als een puur magisch-religieuze praktijk zonder preken, hymnes of andere zaken.
Het Blot bestaat uit drie onderdelen: de wijding van het offer, het delen van het offer en de wijwater. Elk van deze onderdelen is even belangrijk. De enige benodigdheden zijn mede, bier of sap, een hoorn of een beker, een altijdgroene tak om de mede te sprenkelen, en een ceremonieel schaaltje, bekend als de Hlautbowl, waarin het drankoffer aan het begin wordt gedaan.
(Oudnoords ‘hlaut’ is de derde persoon enkelvoud verleden tijd van hljóta – het betekent 1. verkrijgen, krijgen, ontvangen, trekken, nemen, en 2. moet, moeten, verplicht zijn om. Hier wordt met de term ‘Hlautbowl’ een kom bedoeld die ‘gebonden’ (gewijd) is aan een godheid.

Dit deel van het ritueel begint met de wijding van het offer. De rituele leider of leidster, die het Blot leidt, roept de god of godin aan die geëerd moet worden. Dit gebeurt meestal door middel van een gesproken aanroep, waarbij de armen in een Y-vorm boven het hoofd worden gehouden, in navolging van de rune Algiz. Deze houding wordt voor veel aanroepen en gebeden in het Asatru gebruikt. Na de gesproken aanroep kan een geschikte rune of een ander symbool van de betreffende god of godin met de vinger of met de staf in de lucht worden getekend. Zodra de godheid is aangeroepen, neemt de rituele leider of leidster de hoorn op. De assistent of assistente giet mede uit de fles in de hoorn. De leider of leidster tekent vervolgens het hamerteken (een omgekeerde T) als zegen over de hoorn en houdt deze boven het hoofd om deze aan de goden aan te bieden. Daarna wordt de vraag uitgesproken dat de god of godin het offer zegent en het als offer aanneemt. Iemand zal de aanwezigheid van de godheid tenminste voelen; in het beste geval zullen de deelnemers in staat zijn om innerlijk te voelen hoe de godheid de mede aanneemt en drinkt.